01.04.19 MENOS DRAMA, DEAR.

Querido Diario Virtual,

Que estaba yo pensando que la vida es un poco como Tripadvisor. Que las quejas siempre las ponen los mismos. Que si te ha ido en el hotel de puta madre no gastas ni un segundo ni medio en poner por escrito lo majo que ha sido el tipo de recepción al que cosiste a preguntas y que tu hijo vomito tres veces en el comedor y el camarero no perdió la sonrisa.

Eso sí, a la mínima de cambio que el lugar no cumple con tus expectativas, repito “TUS” porque las expectativas son personales, queja al canto.

#UnaQuejaNecesitoPonerUnaQuejaUrgente
complaining3

Todos hemos tenido en un momento u otro de la vida algún amigo que es como una hoja de reclamaciones andante. Que si esto, que si aquello. Que el camarero tarda mucho. Que el cortado viene frio. Que el autobús va dos minutos pasado de tiempo, que si el trafico esta infernal.

Y luego están esos amigos maravillosos a los que les preguntas “¿Qué tal va todo? Y te dicen “Estupendamente. No me puedo quejar”. Y siempre van con una sonrisa como complemento.

#VengaVengaMenosDramaMonada
complaining

Efectivamente: es que no te puedes quejar. La vida te guarda sopapos que no te esperas que son verdaderos dramas, pero en lo que llega o no te llega uno, tú a disfrutar.

Joder. Es que te despistas. Que viniste a ser feliz. Así que menos queja y menos drama. Que la felicidad es un trabajo personal, un modus vivendi, un camino a transitar y no una dirección a la que llegar.

Date caña, suelta el boli de la queja y a ser feliz, aunque sea entre putada y putada.

¿Qué a que viene todo este rollo? Pues a que estoy haciendo limpieza en mi vida de “personas-hoja-de-reclamaciones” y me estoy quedando solo con aquellos que saben que la felicidad pasa por untar una tostada a tope de Nocilla o beberte a morro una Estrella a pie de playa.

Que los quejicas son pocos, pero hacen mucho ruido, y, sin embargo, el personal que es feliz con poco no anda pegando codazos a nadie con las preocupaciones que maneja en su vida.

#ModoLimpiezaQuejicasActivado
vava

El secreto de la felicidad pasa por el ajuste de expectativas. No hay nada que te ayude mejor a sintonizarte con la vida que saber lo que eres y lo que esperas de ella. Así que ajusta, asume y despega.

Me he propuesto no irme a dormir cada noche sin pensar que tres cosas me han hecho feliz en el día. ¡Que sí! Que esto suena mucho a Zen, a coaching y bla bla bla pero que yo me refiero a esas cosillas, en ocasiones hasta memeces, que hacen que tu vida mole y no a metas inalcanzables de manual de autoestima barato.

Me refiero a cosas simples, impagables, maravillosas como:

Las siestas de dos horas bajo el edredón. Esas que cuando te despiertas no reconoces ni tu casa. No sabes si es noche o día. Si vas tarde para algo o te puedes dar la vuelta y seguir cabeceando. Las siestas-desmayo-enajenación me dan la vida.

#MeVesYaNoMeVes #AquíTanAgustito
nap2

Salir a caminar dos horas escuchando música a todo trapo, regalándome ese tiempo para mi mientras siento como se me pone el culo prieto y las piernas como dos columnas romanas y creerme que en verano voy a tener el cuerpo escultural de JLo.

Las croquetas del bar de la esquina. Joder. Muchas. Todas. De cualquier sabor. De tofu. De setas. De ibérico. Pequeñas, grandes, en bolita. La felicidad es una ración de croquetas variadas y media horita para saborear cada una de ellas el tiempo que merece.

#AysMadreCómoEstánLasCroquetas
coqletas

Dar cuatro brazadas en la piscina, hacer quinientos metros rascados. Salir con la autoestima de nadador de elite y despatarrarte en el césped a tomar el sol mientras te comes cuatro anacardos y te untas de protección 50.

Brindar con tus amigas un viernes cualquiera en ese bar que habéis elegido porque los camareros están muy buenos. Atragantarte con las bravas del descojone que lleváis y acabar tirándote el cortado por encima. Petar el WhatsApp recordándolo durante días.

#TíaQueFuerteQueTeHasTiradoElCafé
coffee

Entrar un lunes de mala leche en el coche, poner “You can leave your hat on” y llegar a la oficina creyéndote la Bassinger, pero en traje chaqueta.

Señorxs hay que venirse arriba. Siempre. Por todo. Por lo grande y por lo pequeño.

Y a los amigos queja, bye-bye queridos. En tripadvisor falta gente.

#YoNosoyGente #YvosotrosTampoco #MenosDrama

jones

 

3 thoughts on “01.04.19 MENOS DRAMA, DEAR.

  1. Me encanta, Alicia. El trobo interessant, ben estructurat i amb un missatge molt encoratjador i real. Només falten alguns accents però no té cap importància.

    Yo es que si no me quejo de algo🙄 Pero no me quites de tu lista, plis😘

    Missatge de Yo no soy gente del dia dl., 1 d’abr. 2019 a les 1:37:

    > [image: Boxbe] This message is eligible > for Automatic Cleanup! (comment-reply@wordpress.com) Add cleanup rule > > | More info > > aliciasantiagosoto posted: “Querido Diario Virtual, Que estaba yo pensando > que la vida es un poco como Tripadvisor. Que las quejas siempre las ponen > los mismos. Que si te ha ido en el hotel de puta madre no gastas ni un > segundo ni medio en poner por escrito lo majo que ha sido el t” >

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s